Esaret, kelimelerle anlatılmayacak kadar acı, sıkıntılı, eziyetli bir süreçtir. O yüzdendir ki Türk Milleti bağımsızlığı şeref bilip, esaret altında yaşamaktansa, bağımsızlık uğruna şehit olmayı seçti tarih boyunca.
Kurtuluş harbi de böylesine bir esaret sürecinin sonunda yaşanmış efsane bir mücadeledir. Öyle ki; kadını erkeğiyle, çocuğu yaşlısıyla topyekûn bir millet aynı uğurda, bağımsızlık uğruna savaşmış, binlercesi şehit, bir o kadarı da gazi olmuş. Dünya tarihinde eşine rastlanmayan bu mücadele yeri gelmiş düşman komutanlar tarafından takdir görmüş. Bu onurlu mücadele yıllar süren savaşların ardından, yorgun, bitkin düşmüş bir halkın küllerinden yediden dirilişi olarak addedilmiş yıllardan beri de onuruna yakışır bir şekilde kutlanmış.
Ne var ki son yıllarda şehrimizin kurtuluş günü olan altı eylül tarihi neredeyse sıradan bir gün olmuş. Kutlamalar, bir çelenk sunumu, bir ziyaretten ibaret olmuş. Bu ruh yok olmuş veya eski halini yitirmiş. Ne oldu da bu yaşanıyor bilemiyorum. 1922´den beri süre gelen 6 eylül kurtuluş kutlamaları neden sıradanlaştı. Neden o ruh kayboldu. Esaretin şiddeti mi, özgürlüğün kıymeti mi unutuldu. Düşünüyorum, anlam veremiyorum.
Akhisar halkı kurtuluş mücadelesine ilk adımı atarken, ileride bizi çok anın, bize şükredin diye yola çıkmadı elbet. Onların aklında ve yüreğinde, bayrak, ezan, millet, vatan şuuru vardı. Bir başka deyişle Müslüman doğup yaşadıkları topraklarda, torunlarının da , gelecek nesillerin de müslüman yaşamasını istiyorlardı. Bu uğurda mücadele edip, can verirken beklentileri ancak bu olabilirdi. Geriye dönüp tarihi incelediğimizde Pulluların İsmail´in gayesi ne ise Galip Hoca´nın da aynısı imiş.
Şimdi eskiye kulak ver Akhisarlı; senin özgür yaşaman için can verenler, şehit olanlar bu gün mahzun?
Zira sen özgürce yaşamanın kıymetini bilmiyor, ne gerektiği gibi 6 eylül kurtuluşunu yaşıyor ne de ecdadını layıkıyla yad ediyorsun.
Bu gün Altı eylül, Akhisarımızın düşman işgalinden kurtuluşunun 95. Yıldönümü?
ŞEHİTLERİMİZİN RUHU ŞAD OLSUN? KURTULUŞ GÜNÜMÜZ KUTLU OLSUN?
